Books
Schokbos is genomineerd voor de longlist van De Grote Poëzieprijs 2021: https://www.prijsdepoezie.nl/de-grote-poezieprijs/
Juryrapport: Door Schokbos loopt een heldere rode draad, en in de bundel wordt een nijpende thematiek behandelt. Op verschillende plekken wordt een fascinerend spel gespeeld met romantische topoi. De bundel is ook conceptueel interessant door de interactie tussen beeld en taal; en die twee elementen sluiten goed op elkaar aan. De taal is toegankelijk en er wordt een mooi spel met woorden gespeeld.
Heel waardevol aan de bundel, die ik tot het genre van de ‘lange gedichten’ reken, is hoe een in wezen romantisch en klassiek thema ─ de vlucht in de natuur, de ‘Wald- -------einsamkeit’ tot en met ‘Wer möchte leben ohne den Trost der Bäume’ ─ zonder ------ effectbejag en nieuwlichterij op een hedendaagse manier wordt benaderd. Tussen het -------precieze benoemen en wat Paul van Ostaijen noemde ‘het vervuld-zijn-door-het- onzegbare. - Erik De Smedt, Nederlandstalig Belgische critcus, vertaler en essayist bij onder meer H ART, De Leeswolf, Streven.
interview met Meander Magazine: https://meandermagazine.nl/2020/02/taal-staat-niet-los-van-emotie-of-gevoel-of-uberhaupt-zintuiglijkheid-integendeel-taal-begint-daarmee/
INGE BAK, Meander Magazine, 29 mei 2020
het lange gedicht is een fraai staaltje van componeren. De alliteratie, staccato accenten en klank van de klinkers zouden beweging kunnen uitlokken. En zo kom je in de bundel veel ‘zingende woorden’ tegen: ‘onrustogen’, ‘wortelarmgebaren’, ‘brandnetelnesten’, ‘ontsproten pollen parelgras’ en ‘loopgravenleegte’ om er een paar te noemen. Ik vermoed dat de dansachtergrond van de dichteres een sterke basis is voor het toepassen van klank, ritme en vorm in haar poëzie.
JOHAN HERRENBERG, auteur, columnist, redacteur, schrijver van nederhalfrond :
Schokbos is geen 'bundel' in de zin van een collectie van heterogene gedichten, bijeengebracht in een zekere volgorde. Het is eerder een geheel van aspecten, geboren uit één kiem. De poëzie is precies en stil in haar geduldig beschrijven. Technisch is het meesterlijk. De afwisseling van korte stompjes van frasen met doorwrochte volzinnen spiegelt een bos. Het grote empathische vermogen dat de dichteres in staat stelt in bomen, bloemen, dieren, vogels, planten en, ja, mensen door te dringen, liefdevol en precies. De seizoenen die Schokbos structureren, met een 'voorjaarsdag', 'zomer' en dan herfst en winter aan het eind. Ook dag, schemer en nacht zijn subtiel er doorheen geweven. En tenslotte: de opvallend-onopvallende manier waarop de waarnemer van dit alles zichzelf onthult, met als ontroerend hoogtepunt de epiloog. Dit zo gave geheel verdient een poëzieprijs.
JEROEN DERA in DE STANDAARD:
David publiceerde recent de interessante bundel Schokbos (2020), waarin ze explosieve stof trotyl ‘in de dorst van de sloot’ laat sijpelen – ‘nog niet giftig’ maar de schoonheid van het landschap serieus bedreigend.
De thematische focus op ecologie en klimaat is niet het enige wat David, De Feyter en Stehouwer verbindt. Voor alle drie heeft poëzie ook een duidelijke conceptuele kant. Bij Bindweefsel zit hem dat in de bijzondere materiaalkeuze; in Schokbos gaan Davids gedichten verbanden aan met onheilspellende tekeningen van Guido van Driel, en De Feyter vermengt in Massastrandingen poëzie en proza op pagina’s die een slim spel spelen met de typografie en de bladspiegel. In die zin trekken deze drie dichters inderdaad ‘de verbeelding open’: ze schrijven niet zomaar gedichten, maar realiseren zich dat de klimaatcrisis vraagt om poëzie die zich vertakt en haar lezers mee de wortelgangen in sleurt, zonder comfortabele houvast. Goede klimaatgedichten slaan alarm zonder dat we onze schouders ophalen. Ze schudden ons door elkaar en boren zich in onze herinnering, zodat ze ons overvallen als we de airconditioning van een winkelcentrum in onze nek voelen hijgen.
WOUTER PLEIJSIER, NPO Radio 4, Podium op Zaterdag, 31 oktober 2020:
Schokbos leest als een euforische ode aan de kracht van de natuur.
TSEAD BRUINJA, Dichter des Vaderlands in literair tijdschrift AWATER, januari, 2021:
Annelie David Schokbos (Uitgeverij Oevers). David schreef een conceptbundel over een verlaten bos op een munitieterrein in Zaandam. Stalen deuren bevelen reizigers ‘onbehuisd / het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan’. Zo’n stapeling van klanken creëert echt nieuwe taalmuziek.
https://www.neerlandistiek.nl/?s=Annelie+David
oktober 2013 debuteerde ik met Machandel.
…muzikaal tegen de klippen op zou je kunnen zeggen. Daar spreekt de wil uit om, ondanks opgelopen beschadigingen, op een fantasievolle en zelfbepaalde manier te leven. Hierdoor gaat er van Machandel een bijzondere en inspirerende kracht uit. (Passionate Magazine)
pakkende poëzie…niks straatrumoer unzeitgemäss klinkt zij, eigenlijk losgezongen van een herkenbare historische context…de onrust van de ik komt niet voort uit een gevoel van misplaatstheid. Haar zwerftocht is geen luxetrip of weg naar zelfverwerkelijking maar een kwestie van overleven… (Poëziekrant)
woordspel, inventiviteit, zeggingskracht…emotioneel elan, en volledige beheersing…hier is een dichteres aan het woord die er niet op uit is te laten zien wat zij in haar mars heeft, maar die wel bijzonder zelfbewust is…poëzie waarin vorm en inhoud in evenwicht zijn… (Meander Magazine)
