top of page

                                                 CORVUS SPLENDENS

 

                                          kom, ja, treed binnen, vreemdeling

 

 

 

ik word wakker en denk wie ben ik

en ben een kraai

                                                                             

                                                                             op een vierkant of zeshoekig veld

                                                                             hip ik de hoeken af

met lange snavel gebogen haak

eet ik wat rondslingert

 

                                                                            mijn staart wipt zo zwart

                                                                            ook ben ik voltallig beklauwd

paradeer over de aarde

veelbelovend maar kras

 

                                                                            voor een kraai ben ik te grijs

                                                                            en te grijs voor een specht

bouw een geeuwend nest

van sluimer en draad

 

                                                                             mijn brede de vreemde brengende

                                                                             wiekende wieken knipperen obsidiaan

de oceanen wil ik oversteken

alsof ik doezel

 

                                                                               ik ben op weg naar nieuwe bomen

                                                                               die van honing druipende vielen

speelweide van kraaien als wij

zijn op aarde de havens de steden

 

                                                                                kommt ein vogel geflogen

                                                                                setzt sich nieder

ik schuw de mensen niet

ben ik zelf sluw en verdorven

 

                                                                                 waarom glimlachen sommigen

                                                                                 en zijn anderen ijzig

ik zweef door het raam

klauw jullie brood, doodgemakkelijk

 

                                                                                  ik ben niet de schaduw

                                                                                  het duister van de nacht

ik ben niet tot stof bevroren

niet in de winter

 

                                                                                  wat jullie horen in het binnenste

                                                                                  van de struiken is mijn liefkozen

de nesten van mijn allermooiste zusters

en broers, vernietig ze niet

 

                                                                                    tot de dauwbramen rijp zijn

                                                                                    breng ik de kinderen van anderen groot

mijn vaderloze, moederloze,

nutteloze schurken

 

                                                                                     het best kan je ons doden

                                                                                     in de schoonheid van een bos

alle vogels hebben namen

totdat ze opvliegen

https://www.sampol.be/2021/07/corvus-splendens

kraaienpoot bij corvus splendens.jpeg
bottom of page