Groei & afbraak

​

Annelie David (1959) studeert dans in Keulen en van 1984-88 choreografie aan de AHK in Amsterdam alwaar zij er in 1995 haar Master of Theater behaalt aan DasArts. In 1992 richt zij de Pure Dance Company op, een collectief van dansers, componisten en beeldend kunstenaars die in wisselende samenstelling vijftien dansproducties maakten. Na 2003 ontwikkelt David zich als dichter, wordt bekroond met de Dunya Poëzieprijs (2004), schrijft essays en vertaalt Duitstalige poëzie naar het Nederlands. In 2013 debuteert ze met de bundel Machandel. De kritiek prijst de persoonlijke en emotionele kracht van haar teksten. Haar centrale thema’s zijn ontheemding en natuur. Davids laatste bundel Schokbos (2020) werd genomineerd voor de GROTE POEZIEPRIJS 2021. 

​

Esther Kinsky over Annelie David:

​

Annelie Davids vroege werk beweegt zich tussen waarneming en met herinneringen verbonden associaties en ontwikkelt een dynamiek van eigenzinnige beelden en sequenties, die een verstilde dromerigheid hebben, een soort vertraagde film van het innerlijk leven van woorden, van de benamingen van dingen die je in je achterhoofd met je meedraagt.

In de ruimte tussen de woorden speelt altijd de vraag naar de materialiteit van de taal en naar de noodzaak de verordonneerde consensus op losse schroeven te stellen door op een eigen en associatief georiënteerde manier met die materiële component om te gaan.

In Annelie’s laatste werk, Schokbos , onderzoekt ze de omgeving op een nieuwe manier: de gedichten in deze bundel verkennen een ogenschijnlijk onschuldig natuurgebied – een klein bos – de camouflage van een voormalig verboden terrein waar proeven met munitie plaatsvonden. Haar observaties en beschrijvingen volgen deze sporen, die zich evenzeer in zijn natuurlijke groei als in de aangerichte kwetsuren manifesteren en vanuit verschillende gezichtshoeken ons begrip van de natuur problematiseren.

Vertaling: Ard Posthuma