Redden wat je raakt is de podcast van de klimaatdichters. Voor de aflevering IX. Eeuwig Ontkiembaar schreef ik een gedicht. https://www.klimaatdichters.org/podcast#9-eeuwig-ontkiembaar
Moya en Pim leren bij over Het Levend Archief, Nederlands grootste zadenbibliotheek. Waarom zou je zaden bewaren voor de toekomst? Kunnen we een verloren landschap terugbrengen? Wat hebben talen en ecologische systemen met elkaar gemeen? En hoe verplaatst een dichter zich in een plant? 
 

Gasten zijn dichter Rozalie Hirs en botanicus Nils van Rooijen

 

 

 

                   in alle zaden zitten sterren  rijzen rijzen  vallen neer  

vertroebelen hun glans in naden van stoeptegels  klinkers

gevels  ingekapseld   geruime tijd   soms jaren achtereen  

een geest die sleutelt aan zijn eigen vorm

 

 

               in de stilte van verborgen nachten vang ik haar op

in mijn handpalm  taal als bladeren die ritselt en ruist  

niets anders herinnert dan toestand   stemming   

ik wil haar hommel zijn  geliefde   auberginekleurige bloem

 

 

              bloem laat zich anders dan haar helderroze soortgenoten

zelden in de zomer zien   en is daarom op zich zelf aangewezen  

net zoals de witte kraai in de film die wand alleen overleeft als de mens haar voedt  

    

             bloem heeft als mooi droog boeket haar overtocht

naar europa gemaakt. we hebben haar hier-ter-lande-namen gegeven   

niets heeft zijn oorsprong bij ons

 

            waterweegbree en egelskop  lisdodde en pijlgras  

borstelgras  fonteinkruid  boterbloem en hop  brandnetel   

nieskruid en knopbies drijven als vlotten flow op langzame stromen voort  

 

 

            er is iets met zeewind  vannacht  verbloeien verbeelden  

verval  muiltjes die nimfen uitspuiten sporen  

een aanhoudend uitademen  vormgeven aan lichamen  zaden  

zaad is het wezen van de wereld  zaad is haar levensvorm  

het lichaam van zaad paart met de gang van de wereld