Museum Arnhem 2022

​

Tentoonstelling Tenminste houdbaar tot... toont de verschillende manieren waarop kunstenaars vanaf de 17de eeuw tot nu de natuur verbeelden. Welke verhalen vertellen de landschappen, stillevens, planten en dieren over de relaties tussen mensen en natuur door de eeuwen heen? Welke verhalen vertellen ze niet… en waarom niet?

​​

Ik heb er als klimaatdichter de gedichten Foetus Varken (1975) naar een gelijknamige ets van de Nederlandse kunstenaar Hanny Ramaer en twee insecten op veel poten (1992) van de Indiase kunstenaar Jangarh Singh Shyam voor geschreven. Dat deed ik vanuit het perspectief van het ongeboren varken en de bloemen die bezocht worden door de insecten om te voorkomen de beelden te gaan beschrijven.

​(afbeelding Jangarh Singh Shyam)

​

​

                                                                                                          twee insecten op veel poten

 

                                                                                                         

                                                                                                          als een paddenstoel spruit

                                                                                                          vanzelf uit de losse grond ontsproten

                                                                                                          omhoog naar het licht gesteeld

                                                                                                          tenslotte tot maanwitte bloesems ontloken

                                                                                                          op magerste benen

                                                                                                          wiegen we ons naar zomers

                                                                                                          boven eeltige poelen samenscholend

                                                                                                          als een dichte weide                                         

                                                                                                          verbergen we het water

                                                                                                          dat onder ons stilstaat

                                                                                                          veinzen vaste grond

                                                                                                          zijn vaste plek

                                                                                                          het hier

                                                                                                          het zwijgzame midden

                                                                                                          van het slempende zoemen en sjirpen

                                                                                                          met geurige opening

                                                                                                          donker vlammend

                                                                                                          opperen we het kleverige zeem

                                                                                                          zijn soms ronduit suiker

                                                                                                          voor de vagebonden

                                                                                                          tussen hemel en aarde

                                                                                                          deze geharnaste luchtigheid

                                                                                                          onhandige vliegers

                                                                                                          ademen zonder longen ademen

                                                                                                          kietelen het hart van ons voelend lichaam

                                                                                                          wijdbeens drinken ze uit volle kelken

                                                                                                          de herinnering van zuivere nectar